ORIÓN

A miña nai adoitaba describir a pequena illa onde vivimos como un lugar onde as ondas chegan á beira con suavidade, a area é dourada e o mar sabe a sal.

O tempo fíxome ver que Helena, a miña nai, era tan grandiosa que conseguiu facernos felices aínda cando a súa vida rompía en mil cristais diminutos.

Ela sempre dicía que a mellor parte de afastarse de casa é volver. Luna debe pensar igual xa que volveu seis anos despois de marcharse sen mirar atrás, afastándose de min no peor momento da miña vida.

LUNA

No extremo máis afastado da illa e, carreiro arriba, atópase o lugar máis bonito de Isla de Sal, ao que me dirixo por primeira vez en seis anos. A librería de Helena atópase nun pequeno cantil cunhas vistas incribles. Este lugar e os seus donos, Helena e Lucio, foron un bálsamo para min.

E os seus fillos, Orión e Galatea, foron os meus mellores amigos ata que as cousas se complicaron demasiado e a miña vida derrubouse tanto como para que optase por irme deixando atrás a miña familia, os meus mellores amigos e a Orión, o meu primeiro amor. Seis anos despois estou de volta e non teño nin idea de como irán as cousas.

Quedará algo que salvar daquel amor adolescente ou as decisións do pasado pesarán máis?

Será certo que hai cousas imposibles de perdoar?

1º-2º BAC