000			01830nam a2200229 i 4500
490	0		_aPoesía
008			161014s2013 sp g spa
017			_aVG 453-2013
024			_a9788499145389
080	1		_a82-PG
100			_aReimóndez, María _eaut _91951
245		0	_aPresente continuo _c/María Reimóndez
250			_a1ª
260			_aVigo _b:Edicións Xerais de Galicia _c,2013
300			_a45 p. _b:NON _c;22cm
520	3		_aO presente continuo é o tempo verbal do permanente correr, aparentemente inapreixable porque en canto se toca, convértese automaticamente en pasado. É o tempo do constante movemento, da vida que non cesa, do latexar das relacións que perduran fronte a ventos e mareas, fronte a maremotos, mesmo. Mais se cadra hai xeitos de apreixalo, de abrazalo, de entendelo nun contexto. A través dos ecos de gravacións, que foron nun momento o inmediato e que de socate volven e forman ondas novas de presente. Presente continuo é esa gravación atopada no camiño por quen viviu e se detén a esculcar. Unha gravación que marca os dez anos daquela primeira viaxe á India en 1994, da relación cambiante e fluída con lugares que xa non definen ben os nomes coñecidos, con culturas, con persoas, con formas de vida que son xa parte do cotián, do ser afortunadamente descentrado. Novamente, o tempo xoga con nós e escoitamos esa gravación no presente que marca os case vinte anos de enguedellarse coa outra, porque o tempo nunca se detén. Presente continuo é a voz que tenta lembrar que o pasado só ten relevancia cando permite construír un presente diferente.
521			_aBAC
856			_uhttps://www.xerais.gal/autores.php?tipo=autores&id=100005711
997			_dFalta ISBN _e1